در زیارت جامعه ائمهالمومنین گریه بر مصائب أهلبیت «علیهم‌السلام» را یکی از راه‌های تقرب به پروردگار ذکر کرده‌اند:
۱. گریه سبب خضوع قلب می‌شود. حال کسانی‌که دچار بیماری روانی از ناحیۀ مشکلات زندگی و جامعه و نگران از آینده هستند گریۀ خالصانه برای اهل‌بیت«علیهم‌السلام» عجیب اثر آرامش روحی و روانی دارد.
۲. گریه سبب انعطاف دل می‌شود. می‌دانید دل وقتی قسی باشد، مثل زمین سِفتی است که هیچ پذیرش دانه در آن نیست؛ اما دلی که انعطاف دارد مثل زمینی است که شیار زده شده و دانه در آن کاشته شده و فوری سبز می‌شود. انسان‌هایی که گریه‌های خالصانه و از روی معرفت در پیشگاه الهی دارند، این گریه سبب شیار دل یعنی انعطاف روح می‌شود. به دنبال این انعطاف اثرپذیری احکام دین در آن قوی می‌شود. احکام را به شدت می‌پذیرند.
۳. گریه عقل را در وجود انسان تقویت می‌کند و در مقابل نفس را ذلیل می‌کند.
۴. اثر دیگر این گریه تقویت ارادۀ انسان است بر انجام اعمال صالحه و ترک گناهان است و رمز آن هم این است که وقتی انسان خوب در پیشگاه الهی گریه می‌کند بعد تصمیمات محکم می‌گیرد که برود بندۀ خوب خدا بشود و گناه را هر چند جاذبه دارد، ترک می‌کند و همچنین رنگ گناه را از دل برطرف می‌کند.
۵. گریه تصمیم انسان را بر گذشت از مال و جان قوی می‌کند. کسانی‌که اهل گریه هستند لبیک یا حسین گفتنشان صادقانه‌تر از دیگران است. حقیقتاً از همه چیزشان می‌گذرند.
منبع : کانال آیت الله مهدوی در ایتا (@abolhasanmahdavi)
دیدگاه ها